زمان شکوفایی توخته فرا رسیده است - مجله پیامک مسعود

توخته در این خصوص به سایت کنفدراسیون والیبال آسیا می گوید: بر این باورم که یک بازیکن مثل خشت خام است و مربی مانند کوزه گری است که می تواند از این گِلِ نپخته، قطعه هنری زیبایی بیافریند. من به حرف های مربیانم گوش سپردم و تمام دستورهایی که آن ها به من دادند را تمرین کردم و متعاقباً توانستم نخستین قهرمانی جهان در ردهای سنی را به دست بیاورم.

توخته زمانی که با تیم ایران در رقابت های زیر 19 سال قهرمانی آسیا در نایپیدا (میانمار) به میدان رفت، تنها 16 سال داشت . آنجا ایران با کسب عنوان چهارمی به کار خود به پایان داد و جواز حضور در رقابت های قهرمانی زیر 19 سال جهان در بحرین را کسب کرد. نتیجه برای تیم ایران بیش تر از حد انتظار بود و آن ها توانستند برای نخستین بار از سال 2007 به عنوان قهرمانی جهان برسند. ضمن این که این سرعتی زن تیم ایران هم مفتخر به دریافت جایزه ای ویژه شد.

نخستین حضور من، در رقابت های زیر 19 سال میانمار بود که چهارم شدیم. این مسابقات راستا را برای من هموار کرد تا سخت تر تلاش کنم و عنوان قهرمانی جهان در رقابت های زیر 19 سال در بحرین از آن تیم ما شد. من همچنین به عنوان بهترین مدافع مدافع رقابت ها برگزیده شدم.

توجه ایگور کولاکوویچ سرمربی تیم ملی ایران به استعداد این مدافع جوان جلب شد؛ مربی مونته نگرویی این بازیکن 17 ساله ارومیه ای را برای رقابت های لیگ ملت های 2018 به تیم ملی دعوت کرد.

توخته در این خصوص می گوید: خاطره انگیزترین لحظه آن رقابت ها، زمانی بود که با تیم ملی در روسیه به میدان رفتم. ما مقابل برزیل بازی کردیم و من در 17 سالگی بهترین عملکردم را از خود به نمایش گذاشتم؛ گرچه در نهایت مقابل این تیم پرقدرت شکست خوردیم.

این بازیکن جوان همچنین در رقابت های قهرمانی جهان هم به تیم ملی دعوت شد و عملکرد درخشانی از خود به نمایش گذاشت. او در آن رقابت ها جایگزین محمد موسوی مصدوم شده بود.

سال گذشته، توخته برای رقابت های زیر 21 سال قهرمانی جهان به بحرین بازگشت و اعتماد به نفسش به تیم ایران کمک کرد تا با وجود یک شروع سخت، در نهایت برای نخستین بار به عنوان قهرمانی در این رده سنی دست پیدا کنند. اکنون جای چه چیز دیگری در کلکسیون این جوان خالی است؟

این خواسته هر ورزشکاری است تا همه قله های موفقیت را طی کند؛ پس از قهرمانی در دو رده سنی، اکنون دوست دارم در المپیک بازی کنم.

توخته معلم خود را تاثیرگذارترین فرد در این فرایند موفقیت می بیند. مادرش را به عنوان کسی برمی شمرد که موفقیت خود را به او مدیون است. مربیان و هم تیمی های خود را به عنوان راهنمایانی برای موفقیت می داند و خودش را الگوی خودش به حساب می آورد.

توخته می گوید: من واقعاً والیبال را دوست داشتم و آن را انتخاب کردم چون واقعا به آن علاقه مند بودم. زمانی که مدرسه ابتدایی بودم، یکی از معلمان من به نام آقای عدلی، مرا تشویق کرد والیبال بازی کنم. وقتی از من می پرسند چه چیزی من را از سایر بازیکنان متمایز می کند، به جای این که بگویم چه چیزی از من یک بازیکن ویژه ساخت، می گویم چه کسی من را به یک بازیکن ویژه تبدیل کرد؛ من همه موفقیت هایم را به مادرم مدیونم. همچنین تشکر می کنم از تمام مربیانی که تا به امروز سخت کار کردند تا به من والیبال بیاموزند و بازیکنانی که به دیده تحسین به آن ها می نگرم. پی برده ام که دلیل متمایزتر شدنم، این است که همه آن ها در زندگی ام حضور دارند. این شهامت را دارم که بگویم الگوی خودم هستم چون من امیرحسین توخته را بیش از هر کس دیگری می شناسم.

او جوان است اما از سنش خردمندتر است؛ به مانند یک بازیکن بزرگسال اعتمادبه نفس دارد و قدرتمند است اما هرگز خالی از لذت جوانی نیست.

یکی از بزرگ ترین چالش های یک ورزشکار، این است که دور از خانواده بماند و قادر نباشد تا زمانی برای مطالعه پیدا کند. بسکمک از چیزها هستند که به من در این راه انگیزه می دهند اما این خانواده ام بوده که من را به سوی اعتمادبه نفس سوق داده و به این باور رسانده که به توانایی های خود، اعتماد داشته باشم. به عنوان یک ورزشکار و یک فرد، بسیار جدی و با انضباط هستم. همیشه ورزش می کنم و ورزش هایی که در کنار والیبال دوست دارم بیلیارد، شنا و تنیس روی میز هستند.