چرا وایکینگ ها از سرزمین گرینلند مهاجرت کردند؟ - مجله پیامک مسعود

یکی از فرضیه های بسیار جدی برای مهاجرت وایکینگ ها، تغییرات آب و هوایی است. وایکینگ ها زمانی به گرینلند مهاجرت کردند که به عنوان دوره گرم قرون وسطا شناخته می گردد، برهه ای ازتاریخ بین قرون 10 و 13 میلادی که گفته شده تنها دوره ای است که درجه حرارت هوا با قرن بیستم برابری می کرد. اما پس از 500 سال، گرمای هوا رفته رفته کاهش پیدا کرد تا حدی که امروزه آن دوران را عصر یخبندان کوچک می نامند.

این موضوع به مقدار کافی جالب است تا زمان ناپدید شدن وایکینگ ها را با این جبهه سرد ارتباط دهیم. حال سوالی که مطرح می گردد این است که آیا واقعا این دوره طولانی هوای گرم و سپس متعاقب آن سرد شدن هوا، علت ساکن شدن وایکینگ ها در گرینلد و سپس ترک این سرزمین بوده است؟ تحقیقات تازه نشان می دهد که احتمالا این فرضیه درست نیست. در حقیقت، منطقه ها شمالی اروپا ممکن است حتی چنین افزایش دمایی را تجربه ننموده باشند. فرض مقاله این است که شاید در دوره ای که هوا گرم بود دمای گرینلند افزایش پیدا ننموده باشد. بخشی از تحقیقات با نگاه به رسوبات یخچالی نشان می دهد در دوره ای که بخش جنوبی، آب وهوای گرم تری را تجربه می کرد، ناحیه آتلانتیک شمالی احتمالا سرد به جای مانده است.

رمز و راز محیطی در طول دوره گرم، همیشه برای دانشمندان آب و هوایی و بعلاوه باستان شناسان موضوعی برای تحقیق بوده است. گرم شدن هوا در نواحی همانند اروپا و ایسلند به اثبات رسیده است، با این وجود به شدت بر سر اینکه چنین تغییراتی در سطح جهانی اتفاق افتاده یا نه، بحث وجدل فراوانی وجود دارد. نیکولاس یانگ، یخچال شناسی کلمبیایی که در تالیف مقاله سهیم بوده است، می گوید: اثبات شده است که اروپا گرم تر شده بود. اما این تعریف، مفهومی است که اغلب برای یک لایه عایق حرارتی برای کل منطقه آتلانتیک شمالی به کار می رود. یانگ و تیمش با جمع آوری توده های به جای مانده در یخچال های طبیعی، سنگ های یخچالی را تنها برای پیدا کردن درکی از گستردگی دوره گرمی که تصور می گردد، تجزیه و تحلیل نموده اند. این تیم با نگاه به لایه های این توده های سنگ در گرینلند، شواهدی پیدا نموده اند که آتلانتیک شمالی احتمالا در طول دوره گرم قرون وسطا، همچنان خنک بوده است. این بدین معنی است که ورود و خروج وایکینگ ها به نواحی گرینلند ارتباط کمی با پدیده های آب و هوایی داشت. از آنجایی که اروپا یک جبهه هوا را تجربه نموده بعضی برآورد نموده اند که این رویداد گسترده تر بوده است. با وجود گرمای طولانی، شواهد در حال رشدی نشان می دهد که این فرضیه صحیح نبود. یانگ می گوید: بدون شک این یک پدیده جهانی نبوده است.

برای سال ها، دانشمندان اقلیمی بر پدیده گرمایی دوران قرون وسطا برای تشبیه کردن آن به تغییرات آب و هوایی عصر حاضر تمرکز نموده اند. با وجود اینکه افزایش دما در اروپا و ایسلند تایید شده اما تاثیر جهانی این پدیده هنوز هم یک سوال به جای مانده است. به طور مثال، مطالعات سال 2012 نشان می دهد که افزایش دما محتمل بوده اما نه مانند آنچه امروزه شاهد آن هستیم. یافته های یانگ و تیم تحت رهبری اش نشان می دهد که درجه حرارت هوا حتی در بعضی منطقه ها شمالی کاهش پیدا ننموده است. بنابراین، اگر تغییرات آب و هوایی علت مهاجرت وایکینگ ها نبوده، پس چه بوده است؟ به گزارش اشپیگل، مطالعات سال 2013 با نگاه به ساخت وساز به جای مانده وایکینگ ها از زمان حکومت شان بر گرینلند و عوامل اجتماعی و فرهنگی نشان می دهد که وایکینگ ها در این منطقه ها شمالی مستقر و اقدام به صادرات کالا می کردند، اما کاهش تقاضا برای ملزوماتی مانند عاج شیرماهی و پوست حیوانات دریایی شاید زندگی را برای این مهاجران سخت تر نموده باشد. بعلاوه احتمالا با کاهش عبور و مرور کشتی از ایسلند و نروژ در قرن چهاردهم، وایکینگ های گرینلند احساس می نموده اند که از ریشه ها ایسلندی خود جدا شده اند. این موضوع به احتمال زیاد منجر به آغاز مهاجرت این نژاد به سوی جنوب شده است، مهاجرتی که محققان از آن به عنوان رفتاری منظم یاد می نمایند. علت خروج وایکینگ ها هرچه که بوده ، تحقیقات یانگ و تیمش توضیح تغییرات آب و هوایی را پیچیده می نماید. نه روزهای آفتابی شگفت آور و نه عصر یخ بندان کوچک نمی توانسته علت حرکت وایکینگ ها بوده باشد. منبع: atlasobscura