پرنده ها به علت خیانت از هم طلاق می گیرند! - مجله پیامک مسعود

به گزارش فرادید، تصور می گردد بیش از 90 درصد گونه های پرندگان معمولاً در دست کم یک فصل تولیدمثل، اگر نه بیشتر، تنها یک جفت دارند. با این حال، بعضی از پرندگان تک همسر، به رغم زنده بودن جفت اصلی شان، برای فصل تولیدمثل بعدی، شریک دیگری انتخاب می نمایند؛ رفتاری که از آن به نام طلاق یاد می کنیم.

مطالعاتی در خصوص عوامل احتمالی دخیل در چنین جدایی هایی اجرا شده است و حالا محققان می گویند دو عامل کلیدی را یافته اند که در طیف گسترده ای از گونه های پرندگان، علت طلاق است: هرزگی جفت نر و مهاجرت به مسافت های دور.

محققان چینی و آلمانی که نتیجه تحقیقات شان در مجله Proceedings of the Royal Society B منتشر شده است، شرح می دهند که چگونه از داده های منتشرشده قبلی در خصوص مقدار طلاق در 232 گونه پرنده با داده های مرگ و میر و فواصل مهاجرت استفاده کردند.

این تیم بر اساس اطلاعات منتشرشده در خصوص رفتار پرندگان، به نر ها و ماده های هر گونه در خصوص بی بند و باری رتبه جداگانه داده است. بعلاوه بر اساس روابط تکاملی بین گونه ها تجزیه و تحلیلی اجرا شده است تا تأثیر اجداد مشترک به حساب آید.

نتایج نشان داد گونه های با نرخ طلاق بالا رابطه نزدیکی با هم دارند، این یافته برای گونه های با نرخ طلاق پایین نیز صدق می نماید. در خصوص نرها، هرزگی الگوی مشابهی داشت.

این تیم می نویسد: برای نمونه، در سهره ها، پرستوها، سارها، مرغ های انجیرخوار و طرقه ها هم مقدار طلاق و هم مقدار بی بند و باری نر ها دخیل است، در حالی که نرخ طلاق و بی بند و باری نر ها در مرغان طوفان، آلباتروس ها، غاز ها و قو ها پایین است.

در حالی که محققان دریافتند مقدار بالای بی بند و باری نر ها با مقدار بالای نرخ طلاق مرتبط است، این مورد در خصوص بی بند و باری ماده ها صدق نمی نماید.

دکتر زیتان سانگ، یکی از نویسندگان این تحقیق در مؤسسه رفتار حیوانات ماکس پلانک در آلمان گفته است: وقتی یک پرنده نر بی بند و بار است، درک ما از رفتار او، کاهش توان آمیزش است، زیرا توجه و منابع او بین چندین ماده تقسیم می گردد. این ویژگی می تواند از جذابیت او به عنوان شریک بکاهد و منجر به بالا رفتن احتمال طلاق در فصل تولیدمثل بعدی گردد.

این تیم بعلاوه دریافت گونه هایی که مهاجرت هایی با فواصل طولانی می نمایند، نرخ طلاق بالاتری دارند.

سانگ در این باره می گوید: جفت ها پس از مهاجرت، ممکن است به طور ناهمزمان به مقصد خود برسند و به این سبب، موقعیتی ایجاد گردد که در آن، جفتی که زود رسیده با شریک دیگری جفت گردد و منجر به طلاق از جفت قبلی گردد. مهاجرت می تواند منجر به فرود جفت ها در مکان های مختلف تولیدمثل نیز بگردد و در نتیجه سبب طلاق به علت گم کردن تصادفی یکدیگر گردد. این عامل با افزایش فاصله مهاجرت تشدید می گردد.

محققان خاطرنشان کردند که مهاجرت های طولانی مدت امکان تولیدمثل یک جفت را محدود می نمایند. سانگ می گوید: طلاق می تواند به تسهیل تولیدمثل در بدو ورود یاری کند، نه اینکه سبب به تاخیر افتادن آن برای آمدن جفت قبلی گردد.

افزون بر این، محققان دریافتند مقدار مرگ و میر و فاصله مهاجرت با بی بند و باری نر ها مرتبط است و این امر، نشان دهنده تأثیرات غیرمستقیم و بالقوه آن بر طلاق است.

نتایج نشان می دهد طلاق در پرندگان ممکن است صرفاً یک استراتژی برای افزایش تناسب اندام نر یا واکنشی به عوامل بوم شناختی مانند مهاجرت نباشد، بلکه می تواند به طور همزمان متاثر از هر دو باشد.

دکتر سامانتا پاتریک، متخصص زیست شناسی دریایی از دانشگاه لیورپول که در این تحقیق مشارکت نداشته، از این مطالعه استقبال نموده و گفته است: شاید با توجه به علایق تحقیقاتی فعلی خودم، نتایج مرتبط با ناهمزمانی مهاجرت و تاثیر آن بر طلاق جالبتر از همه باشد. با غیرقابل پیش بینی شدن آب و هوا، زمان بندی های مهاجرت هم ممکن است متغیرتر گردد و این مقاله نشان می دهد که در بین گونه ها این اتفاق می تواند نرخ طلاق را افزایش دهد.