چه زمانی چاقی موجب مرگ می گردد؟ - مجله پیامک مسعود

به گزارش خبرنگاران به نقل از خبرگزاری صدا و سیما، نتایج آنالیز های اخیر نشان می دهد، افرادی که بزرگسالی را با شاخص توده بدنی (BMI) نرمال شروع می نمایند و در اواخر زندگی اضافه وزن پیدا می نمایند، اما هرگز چاق نیستند، عمر طولانی تری دارند. بزرگسالان این گروه، نسبت به افرادی که در طول زندگی BMI آنان در محدوده طبیعی باقی مانده بود، نیز عمر طولانی تری داشتند. افرادی که بزرگسالی را با چاقی شروع نموده بودند و به اضافه وزن نیز ادامه دادند، بیشترین میزان مرگ و میر را داشتند.

محقق اصلی و دانشیار جامعه شناسی در دانشگاه ایالتی اوهایو گفت: تأثیر افزایش وزن بر مرگ و میر پیچیده است و به زمان و میزان افزایش وزن و محل شروع BMI بستگی دارد. نکته مهم برای افرادی است که از اوایل بزرگسالی وزن طبیعی دارند و در طول زندگی مقدار متوسطی افزایش وزن پیدا می نمایند و در سال های بعدی زندگی وارد گروه اضافه وزن می شوند، درواقع این جهت احتمال عمر طولانی را افزایش می دهد.

نتایج مشابهی در دو نسل از شرکت نمایندگان (اغلب سفیدپوست) مطالعه قلب Framingham یافت شد، این تحقیق دهه ها توضیح حال ساکنان شهری در ماساچوست و فرزندان آنان را دنبال می کرد، اما نتایج این آنالیز برای نسل جوان فرایند نگران نماینده ای را نشان می دهد که زودتر از والدین خود، اضافه وزن پیدانموده و چاق می شوند و همین موضوع در آنان باعث افزایش احتمال مرگ ومیر ناشی از افزایش چاقی است.

محققان از داده های مربوط به 4 هزار و 576 نفر در گروه اصلی مطالعه قلب Framingham و 3 هزار و 753 فرزند آنان استفاده کردند. مطالعه قلب در سال 1948 شروع شد و شرکت نمایندگان تا سال 2010 و از 1971 تا 2014 فرزندان آنان پیگیری شدند.

ژنگ گفت: در انتها مطالعه تقریبا همه اعضاء گروه اصلی فوت کردند؛ بنابراین نتایج این آنالیز می تواند فرایند BMI در تمام بزرگسالان را نشان دهد و نسبت به مطالعات گذشته درباره چگونگی ارتباط چاقی با مرگ ومیر تخمین دقیق تری را ارائه کند.

محققان در هر دو نسل داده های مربوط به افراد 31 تا 80 ساله را آنالیز کردند. معیار اصلی BMI بود که بر اساس قد و وزن فرد و برای طبقه بندی افراد به عنوان کم وزن، وزن طبیعی و اضافه وزن به عنوان قاعده سرانگشتی مورداستفاده قرار می گیرد.

آنان طی سال ها پس از تجزیه وتحلیل داده ها در خصوص چگونگی تغییر BMI شرکت نمایندگان دریافتند: به طورکلی نسل های قدیمی یکی از هفت جهت BMI را در طول زندگی خود دنبال می نمایند. نسل جوان 6 جهت داشت.

محققان پس از کنترل عوامل مختلفی ازجمله سیگار کشیدن، جنسیت، تحصیلات، شرایط تاهل و بیماری که بر مرگ ومیر تاثیر می گذارد، نحوه ارتباط هر جهت BMI را با میزان مرگ ومیر محاسبه کردند. در هر دو نسل، افرادی که از وزن طبیعی شروع و در سال های بعدی زندگی اضافه وزن پیدا کردند، اما هرگز چاق نبودند، احتمال عمر طولانی تر را داشتند.

نفرات بعدی که عمر طولانی تر داشتند، افرادی بودند که در طول زندگی در وزن طبیعی باقی ماندند. به دنبال آنان، افرادی که اضافه وزن داشتند، اما وزن آنان ثابت مانده و سپس افرادی که در سطح پایین تر از وزن طبیعی بودند، قرار گرفتند. در نسل قدیمی، افرادی که اضافه وزن داشتند و لاغر شدند، در رده های بعدی بودند و افرادی که افزایش وزن یافتند و به این افزایش وزن ادامه دادند، کمترین احتمال عمر طولانی را داشتند.

درحالی که هر دو نسل نتایج اساسی یکسانی را نشان دادند، محققان بعضی از فرایند های نگران نماینده در گروه جوان را کشف کردند.

ژنگ گفت: سیر بالاتر BMI نسل جوان در سنین بالاتر، نسبت به والدین آنان به سمت بالا حرکت می نماید. وی اضافه کرد: پیشرفت های پزشکی به این معنی است که اکنون افراد با چاقی نسبت به گذشته عمر طولانی تری دارند، اما در این آنالیز، مشکل برای نسل جوان است.

ژنگ بیان کرد: اگر در نسل های مختلف خطرات مرگ ومیر مرتبط با جهت چاقی کاهش یافته باشد، سهم آنان در مرگ ومیر جمعیت در گروه فرزندان از 5.4 درصد در گروه اصلی به 6.4 درصد افزایش یافته است. علت این است که افراد بیشتری در جهت چاقی در گروه فرزندان قرار دارند.

این تحقیق یافته های محققان در سال 2013 را پیگیری و آنالیز نموده است. محققان دریافتند، افرادی که در 50 سالگی اندکی اضافه وزن داشتند، اما وزن خود را ثابت نگه داشتند، در 19 سال آینده احتمال عمر طولانی تر را داشتند.

ژنگ گفت: هم اکنون با این آنالیز، اطلاعات بیشتری در خصوص فرایند وزن اوایل زندگی و چگونگی ارتباط آن با مرگ ومیر داریم.

این مطالعه به صورت برخط در مجله آمریکایی Epidemiology منتشرشده است.